Ooit hadden we een woelige relatie, de 20km en ik ... maar sinds vorig jaar is het pure liefde en ook deze editie (m’n 8e deelname, ik word stokoud) was leuk. Bij m’n aankomst in het Jubelpark en bezoek aan de kleedkamer (aantrekken nagelnieuw loopshirt, cadeau van mn lieve schat) twijfelde ik nog om helemaal naar de overkant van ’t park te hollen en de andere bloggers op te zoeken. Uiteindelijk toch maar beleefd geweest en zodoende Julie, Ruth en Myriam nog kort gezien. Acheraf bleken die ook allen een goeie dag gehad te hebben.Terug in ’t startvak (over de nadar geklauterd wegens “teveel volk”) besloot ik toch maar de balonnekes van 1:30 te volgen. Gekkenwerk eigenlijk, wetende dat ik vorig jaar (met Maasmarathon-benen) in ca. 1:29 binnenkwam en nu quasi zonder treffelijke training begon. Maar ja … avontuurlijk aangelegd zeker :-) Tot kilometer 10 ging het volgen van het groepje Spa-hazen trouwens redelijk, maar nadien zag ik ze meter voor meter van me weglopen. Bij de bevoorrading verloor ik dan opnieuw terrein zodat ze stillaan uit het zicht verdwenen en ik op mezelf aangewezen was. Plots liep ik echter opnieuw achter zo’n ballon … dezelfde, was ie gevallen ? Nee … er was blijkbaar nog een 2e groepje voor 1:30 wat de bedoeling had aan te sluiten bij de 1e groep … Ik dus opnieuw aangepikt & hoera … we kregen de ze opnieuw in zicht … Helemaal aansluiten konden we niet en op de Tervurenlaan kwamen we ook niet meer dichter. Ik kon vrij vlak blijven lopen (zie grafiek) en merkte iets té laat dat de tempomaker de vooropgestelde tijd ook niet ging halen … geen erg natuurlijk … mijn tong hing al tot op m’n knieën en de finish leek steeds vooruit te schuiven … grmpfffft …Nog een laatste stuiptrekking naar de finish toe en moe maar heel tevreden binnengekomen op 1:31:51 . Volgend jaar sta ik zeker opnieuw aan de start om dan opnieuw es onder 1:30 te duiken. (een videoke van het hele gebeuren kan je bekijken via deze link)
Tot later !
